Twee kloostergemeenschappen vestigen zich in de wijk

In 1287 werd door de Geschoeide Karmelieten* het refugium van de abdij van Cambron in de Lange Steenstraat verworven, wat de aanzet was voor het bouwen van het latere Caermersklooster. In de onmiddellijke nabijheid, aan het Drongenhof ,vonden later de Norbertijnen van Drongen een stedelijke verblijf in een refuge . Midden de 14de eeuw werd in de Geldmunt ook nog de Sint-Eloyskapel en het aanpalende hospitaal opgericht (beide zijn nu verdwenen). Hiermee kreeg de wijk zijn definitieve begrenzing.
*De Karmelieten (Caermers) zijn kloosterlingen van de orde van O.L.Vrouw van de berg Karmel (een 170 meter hoge berg in het Israëlische deel van Palestina aan de Baai van Akka). De orde werd gesticht rond 1155 door Berthold uit Calabrië, die op deze berg een tiental kluizenaars om een Mariakapel verzamelde onder de Regel van de H. Basilius.
De Orde ontving van Albertus van Alvorado, patriarch van Jeruzalem, haar nieuwe regels die door paus Honorius II in 1226 werden bekrachtigd. In 1253 werd ze, door paus Innocentius IV onder de bedelorden opgenomen en hing daardoor rechtstreeks af van de Paus en niet meer van de plaatselijke bisschoppen. De Karmelieten werden ook Onze Lieve Vrouwbroeders of Vrouwebroers genoemd omdat ze een bijzondere verering opbrachten voor O.L.Vrouw